önce ince bir zýpkýn saplandý zannettim ama deðildi … denize benzemiyordum ki mavi dalgalarým yoktu bir çadýr örtülmüþtü üzerime, çok bulutlu onun altýnda uyuyordum düþlerimde hep müþteri yýldýzý düþerdi üzerime rüzgar keþiþlemeden eserdi, bir garip üþürdüm.
sonra gözlerimden fýrladý birden sanki iki ateþ topu … yangýn deðildim, ellerim daima soðuktur benim bakýn dikkatlice düþlerime düþen yýldýza orada yazýlýdýr benim rengim bütün pýnarlardan ne kadar uzak olsa da susuzluðum yüzümde en boyalý maske, maymunla maymun olurum
çöktüm birden dizlerimin üstüne, baþým düþtü önüme … seller akýyordu gözlerimin içinden aðlayamýyordum lambalar en küçük mumlarý dansa kaldýrmýþlardý ben hiçbirini tanýmýyordum bildiðim bütün yabancýlýklar gelip elimden almadan sarýlmýþtým tutunduðum ipe, en kalýn yerinden kopmadan
denizler, yangýnlar ve seller gibi bir çýðlýk, içim boþaldý … taþlar patlýyordu beynimin içinde, ben ölüyordum bir balyoz sesi gibi daðýlýyordu yarýnlarým iþte ben o an seni düþünüyordum oysa daha fotoðrafýný bile görmemiþ, hiç tanýmamýþtým gözlerini görmeden sevmelere daha yeni baþlamýþtým. ………….
ben bir panayýr yerinde yeni yetme ip cambazýydým. bazen palyaço gelmez onun yerine yüzümü boyardým. maymunum konardý omuz baþýma, beraber takla atardýk varsa izleyen çocuklarýn hatýrýna güler gibi yapardýk. ben yeni yetme bir ip cambazýydým panayýr yerinde boyumdan biraz daha yüksek bir telin yürürdüm üzerinde arada düþer gibi yapardým, tek alkýþýmý o zaman alýrdým annem gelince aklýma hiç belli etmez içimden aðlardým.
bugün de þiþman kadýn gelmemiþ onun yerine geç dediler göbeðimin üstüne kocaman taþlarý ölüm gibi dizdiler daha ilk balyoz indiðinde zýpkýn yemiþ gibi oldum anladým ki gözümden fýrlayan ateþ topu deðil ölüyordum. yangýn ve seller felaketimdi annem gibi ölümdü, iyi bilirdim ama gözlerini görmediðim gibi denizi de hiç görmemiþtim gizlisinde izmariti bile ortak nefes olup çekemediðim hayatý patlama olup elimden alýyordu belki hiç olmamýþ bir baþkasý.
ben bir panayýr yerinde yeni yetme ip cambazýydým …
Cevat Çeþtepe
Eskiden mahalle aralarýna kurulan panayýr yerlerinde mutlaka bir þiþman kadýn olur ve göbeðinin üstüne konan kocaman kayalar balyozla kýrýlýrdý. Birkaç gün sonrada bu kadýn ortadan kaybolur ve öldüðüne dair söylenti kulaktan kulaða yayýlýrdý. Evet bir ölen vardý, ama kim?
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.