Kanatlarýmý kopardýðýn yetmedi mi
gece
göz gözü görmezken
ve yýldýz tozlarý dökülürken
yüzüme
Kibritin kopardýðýn baþý
merhametsiz ellerinde...
Kýnýndan çýkardýðýn cümlelerini
boðazýma dayayýp
oracýkta boðarken
senli düþlerimi titremeden ellerin
Ben gülümsüyordum
ne çok yakýþmýþtý tenine
yaðmurdan gelinliðin
Kokunu alamadýðým gün uyuyamadýðým
çok dünü var yüreðimin
ve aðulu tebessümler dolaþýrken dudaklarýnda
yanaklarýmda yorulan gözyaþlarý
kuyruðuna düþer akrebin
Sigara basar gibi dokunurken tenime
özürlü ellerin
parçalanýrdý yüreðim bin bir siyaha
ayazýnda gecenin
Halbuki
sen varsýn ki üflendi ruhum
inancýyla sevmiþtim…
Gözbebeðine düþen ayýn on dördünden
Yaðmuru özleyen topraðýn rahminden
Saçlarýna dokunan rüzgarýn ellerinden
daha çok sevmiþken câný
Sen
sunaklarýnda hayallerimi kurban ettin
Kana susamýþ gibi bakan gözlerini doyur/a/madý
kestiðin bileklerim
Gamzelerine tutunup hayaller kurarken
kýrk düðüm atýyordun iliklerime
tenimin rengini öldürdüðün cümlelerinle
Boynunun kenarýný öpmekten vazgeçebilseydim
Kötü bir yazdan daha fazlasý
ölmüþ çiçek mezarlýðý
kalbini
görebilirdim
ki o zaman
matem yazýlmazdý kaderime
kapýlarý kilitleyip gittiðin yerde
ve unutabilirdim düþlerimi toplayýp
geride kalan kýrýntýlarýný
Müptelalýðýmýn sancýlarýný…
Özgür SARAÇ/Râzý
04/08/2009 Denizli