çocukluk

kafamýn içinde uçuþup duran bu kelimeler nerden çýktý?
yatýrým aracý olarak kullanýlamayacak kadar deðersiz
akþam olsada eve gitsek sözlerini,
sabah olsada iþe gitsekler takip ediyor
ve biz içiyorsak
mutlaka vardýr bir sebebiyle parantez açýlýyor
açýlan parantezlere ekilen umut tohumlarý
uzun süre güneþ görmeyince yeþermiyor
damarlarýmda gezerken çürüyen
ve kokusu genizlerimi yakan bir sevda masalý bu
her saniyesine tanýk olduðum
bizzat mudahil olduðum bu çürümeye...
aklýmýn ucundan geçip duran
ihtmali düþük sonuçlarla uðraþmaktan yoruldum
bu kadar bekleyemediðim içinmi
üstüme geliyor yaþadýklarým
bestelediðini dinleyemeyecek kadar bahtsýz bir bestecimiyim ben
yazdýðý satýrlarýn anlamýný taþýyamayacak kadar yorgun
koridorun ýþýðýný açýk býrakanlardaným hala uyumadan önce
uyanmadan önce saatin çalmasýný bekleyenlerden
ve hala beklendiði üzre
gülümseyebilenlerden
içinde kopup duran fýrtýnalara raðmen...

aklýmdan geçen ifadesi zor hayallerim
açýklayabildiklerimi hayal etmeyecek kadar büyüdüm ben
hayal ettiklerimi anlatamayacak kadar küçük
karþýlýðý çýkmýyor hala hissi senetlerimin
ve ben vadesi uzasýn diye borçlarýmýn
daha iyi yalanlar söylemekteyim...

derin bir nefes alýp aradýðým huzur deðil mi
simdi iç çekip durduðum
içime çekemediðim için diye deðil
aklým almýyor diye
durmadan sorup durduðum
koridorlarýnda kaybolduðum bu hayatýn
sayfa altlarýnda dipnotlarla açýklamalarý asýlsýz çýkýyor artýk
her yeni gün
eski bir soylentiye mezar olmaktan baþka bir halta yaramýyor...

karþýsýna çýkarabileceðim sözlerim yok artýk
okuduklarýmýn
duyduklarým safsatalardan ibaret
sevdigi için uðruna ölen insanlarýn
sevdigi için uðrunda yaþayanlardan fazla olduðu bu dünyada
itibar göremedim diye
yazmaktan vazgeçiþlerim
sevdiðim kadýnlarý
yazdýklarýmýn aldýðý iftiralardan yorgun
öptüðüm her kadýn
benim tanrýdandýr diye
hediye kabul ettiðim
þimdi yazýldýðým her satýrým
duruyorsa eðer benden sonra
okunuyorsa
ve anýmsanacaksa yüzyýl geçse bile
kutsal bir kitabýn sözleri gibi
izleri kalacaksa ve geçecekse nesilden nesile
kutsal deðilmidir?
öptüðüm her kadýn
canýmý yakýp duran
kanattýkça kanatan yaralarýmý
ne zaman bitti desem
tutup yakalarýmdan sarsýp
duvarlara çarpan
az önce kollarýnýn arasýnda oldum diye deðil
simdi tir tir titriyorken þehvetinden
damlalar süzülen gözlerimden öpen
bastýrýrken baþýmý göðsüne
aðlamýyayým diye yalanlar söyleyen
bir kaç saat icin bile olsa
sevgilimi oynayan kadýn...
üstü kalsýn diyerek fiyakalý bir sözle alýp baþýmý ayrýldýðým
üstü kalmýyor iþte
öptüðüm her kadýndan bir kaç satýr
ruhumu içinde kaybettiðim karanlýklarým
ne olur kýzma
büyüyemedim ki sevgilim...
Sosyal Medyada Paylaşın: