ŞAHİT

Her zamanki gibi, buluþtuðumuz yerdeyim.
O dallarý gökyüzüne eriþen, yemyeþil yapraklarla, hayata direnen ,
Adýný ‘’Þahit’’ koyduðumuz,yaþlý çam aðacýnýn altýndayým,
Üzerine adýmýzý kazdýðýmýz yazýlar halen duruyor

Üstündeki,börtü böcekler,serçeler,sakalar ötüþüyorlar
Sanki çýkýp geleceðinin haberini veriyorlar
Yüzümde hafif bir tebessümle gülümsüyorum
Oysaki biliyorum hayatýnýn baharýnda ,gurbet ellerindesin,
Yüksek daðlarýn ardýnda yaþayacaklarýnla baþ baþasýn

Yazmýþ olduðun mektubu bu gün yine elime aldým.
Defalarca okumuþtum.
Nasýl beni býrakýp gitmek zorunda olduðunu yazmýþtýn.
Göz yaþlarýný en çokta ‘’ayrýlýk ölüm’’ kelimesinin
Üzerine akýtmýþtýn.

Mahpus damlarýnda geçirdiðim günleri ,bir bir yargýlýyorum
O günlerin hesabýný halen veriyorum.
Son kez bu anlarý yaþýyorum.
Þahidimiz buna da þahit olsun istiyorum.

Usulca esen samyeli gibi,
Dudaklarýmdan dökülürken yazdýklarýn,
Bulutlara doðru yol alýp gidiyorlar,
Beklide az sonra,
Soðuyarak yaðmur olup yaðacaklar
O an sen yaðmur damlasý diye bakarken
Ben yaðýp akmýþ olacaðým….



Sosyal Medyada Paylaşın: