Hazan sokağı

yýpranmýþ þehrin,
köhne sokaklarýnda,
ayakta durmaya çalýþýr,
hala bir harebe.

direnir yýllara kara tipiye borana,
haline bakmadan,
yaþýyor belki,en son günlerini,
bu eskimiþ yýpranmýþ þehrin,
çýkmaz sokaðýnda.

bahçesi var harap hazan,
güllere girmiþ çoktan kýran,
bülbül desen yok,
ne konan,ne de
ötüp duran,
seherler olmaz onsuz,
ne arayan var ne soran,
bu çýkmaz sokaðý.

Dökülecek sanki her yeri,
bir yerinden çekip tutsan,
direnir yine de hayata,
bir sýðýnak ev,
yaþlý haline
dönüp bakmadan.

her yer karanlýk orada,
bu çýkmaz sokakta,
pýr,pýr eder,yaþlý bir yürek
korkusundan,
ölümü bekler,o sokakta.

sessizliði dolaþýr ölümün,
o þehrin, çýkmaz sokaðýnda,
çaresiz yüreðe musallat olmuþ,
onca dertler var, baþýnda,
bu harap þehir çökmüþ,
biri var yaþamaya çalýþýr,
hala yatar kalkar kaldýrým taþýnda,
hazan parkýnda.

Ölüm çökmüþ ortalýða,
bekler ölümü,belki bu gün belki yarýna,
kadeh kaldýran kalmamýþ saðlýða,
ölüm dolaþýr,ölüm
o sokakta çýkmýþ da ortalýða,
hazan sokaðýnda.

A.Yüksel Þanlýer
1 Aðustos 2009-08-02
Antalya.




Sosyal Medyada Paylaşın: