KOCATEPE

Tarih boyunca çile çekmiþ insanlarýn
Akan alýn terini gördüm, Kocatepe’de.
Ankara nefes alýyordu, Kocatepe’den,
Çankaya’dan, Ulus’tan, Kýzýlay’dan,
Saðanak saðanak toplanan insanlar,
Susayan gönüllere bir baraj oldular,
Ýnsan yataðýný kaybeden nehir misali,
Sevgiye susamýþ kumsalýný arýyordu.
Baraja kurulan birkaç okkalýk balyoz,
Ýnsanlarý Kur’an’dan uzaklaþtýrýyordu.
Rüzgârlý günde ýlýk ýlýk yaðan yaðmur,
Tohumun filizleneceðini müjdeliyordu.
Kocatepe’ye sel gibi akan insanlarda,
Sönen bir burukluk gördüm,
En dindar insanýndan alýn da
En üçkâðýtçýsýna kadar
Hepsi de saf olmuþlardý,
Ýmamýn arkasýnda.
Rehavet içinde namaz kýlanlar,
Allah’ý sadece namazda andýlar.
Bu insanlara hak ve batýl anlatýlmalýydý,
Kalpler iman cevheriyle donatýlmalýydý.
Aman Allah’ým! Ben bu camilerin
Sinagog, Havra ve Kilise olmasýndan,
Müslümanlarý Ýslam’dan sýyýrmasýndan,
Yeni nesli kaybetmesinden korkuyorum.
Bosnalý kardeþimin derdi anýlmadý kürsüden,
Onlar bizim kardeþimiz deðil miydi sahiden?
Dýþarýya açýlan üç beþ sergi
Ve yan tarafta satýlan üç beþ dergi,
Yapýlan yardýmlar, Sýrplarýn elinin altýnda,
Bomba gibi patlýyordu Bosnalýnýn baþýnda.
Binlerce ýrzýndan olmuþ Bosnalý bacýmýz,
Ýnan ki yaþananlar bizim gerçek acýmýz,
Allah’a hesap veremeyeceðiz ayýbýmýz.
Hele okuduðum haber beni yaktý,
Baþýmdan kaynar sular aktý,
Mideye boþaltýlan benzin gazý,
Müslümanlarý Molotof kokteyl yaptý.
Dizleri oyulan, tenasül organlarý kesilen
Kardeþlerimize hiç yardým gitmiyordu,
Müslümaným diyenler bile yardým etmiyordu.
Allah’ým! Bize akýl, fikir, feraset ver yeniden,
Kardeþlerimizi kurtaralým hiç vakit geçirmeden.

13.11.1992
Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: