Kadın.

Anan kadýn, bacýn kadýn,
yârin kadýn,
onsuz tadý olmaz’ ki,
bu hayatýn,
diþi kuþtur yuva yapan derler ya hep,
doðru, derler,
çünkü yuva yapan da, kadýn,
yuva yýkan da yine kadýn,
güzelliði saflýðý, yüzünün bakþlarýnýn i mgesi,
renklerin,türlü çiçeklerin dengesi,
desen,desendir her kadýn.

ilk öðremendir,
her þeyi çocukken öðreten,
ve yedirip içiren büyüsün diye besleyen,
ve geceleri sana ninnileri söyleyen,
hep kadýn,
yine de,hep kadýn.

Kadýndýr, kýrlardaki en nadide çiçek,
koklanan,
ve yerinden sökülüp dalýndan koparýlan,
familyasýndan ayrýlýp,
saksýlarda rehin tutulan,
bazen itilip kakýlýp çöpe atýlan,
sanat sayýlan çýplak,resimleri tuvallere yansýtýlan,
ve duvarlarý dolduran,
sevilip okþanan,
okþandýkça haz alýp memnun olunan,
yine kadýndýr,yine kadýn.

hakký inkar edilemez kadýnýn,
odur senin, anan bacýn,
namusun o her þeyin,
ona sen çirkin güzel yaþlýsýn desen de,
yine de güzeldir o kadýn,
çünkü eli öpülesidir onun,
o bir ana, bir yâr de kadýn.

duvardaki, nadide tablon,
beynini yüzde seksen, doldurduðun,
çýplaklýðýný, sanat görüp soyduðun,
duvarlarý hülyalarýný, resimleriyle doldurduðun,
hep kadýn,hep kadýn ve,
anadýr bacýdýr yârdir kadýn.

A.Yüksel Þanlýer
Kasým 2008
Antalya.











Sosyal Medyada Paylaşın: