Sen, evet sen,
Hep yaðmurla gelen!
Yaðmur damlalarý süzülürken
Yanaklarýnda aðýr aðýr
O damlalara özendim desem
Biraz da ben gezdirsem
Ellerimi ve dudaklarýmý
O ýslak yanaklarýnda...
Bir buse de ben kondursam
Bir damla aþk eklesem
O gül dudaklarýna.
Bakma öyle etrafýna!
Sensin, evet sen!
Sensin bu sözlerimin muhatabý,
Eksik kalmýþ cümlelerimin
Gizli öznesisin sen.
Sensin, evet sen,
Hep yaðmurla gelen!
Aðlaþan þu sulu göz bulutlara
Bir de yüreðimdeki
Hüzünlerime inat
Sen hep gülsen...
Gülümsemenle avunsam
O gülen deniz gözlerine dalýp
Kamp kursam gözbebeklerinde
Ne zaman kaybetsem kendimi
Hep gözbebeklerinde bulsam...
Sen, evet sen,
Hep yaðmurla gelen!
Ama her seferinde tutamayýp
Elimden kayýp giden...
Bak! Yine yaðmur yaðýyor!
Yine bir sürpriz yapsan da
Çýkagelsen yanýma, bir anda
Sen, evet sen,
Hep yaðmurla gelen!
Yine...
Yine yaðmurla gelsen
Son kez yaðmurla gelsen,
Ama, ama hiç gitmesen...
-
Fon: Ömer Faruk Tekbilek - Belalým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.