Uluð Türkistan’ýn soylu gönenci,
Düþtü de topraða alný soðudu;
Kamalgan utancý Kamambal Dað’da
Solan güne karþý kurtlar uludu...
Ejder buðuzlarýn karaltýsýnda,
Çapraz namlularýn parýltýsýnda,
Gök sularýn nisan çaðýltýsýnda
Aðdý Urumçi’ye matem bulutu...
Kabiyra, Sapiyan, Kariy, Baybolla,
Gül fidanlar kavruldu Çin od’uyla;
Destan yazgýsýna emsal saguyla
Mamey Hatun suya sançtý umudu...
Ezgilledi tefekkürü çaðrýmýz,
Yandý yüreðimiz, dondu baðrýmýz,
Erk erteklerinden koptu aðrýmýz
Son çýnarýn gölgesinde uyudu...
O gün sönen güneþ, kor gizem sesle
Tayyi zaman yedi uçmað hevesle
Altay’dan Alpler’e azat nefesle
Osman Batur Han’ým için soludu...