Sen yoksun ya, Aþksýz kaldý duygularým Sönmüþ volkan misali… Can çekiþen sevdama Umut verdi her nefeste Hayalinin visali…
Sen yoksun ya, Tebessümü unuttu dudaklarým Rüyalarý unuttu uykularým Uykularý unuttu gözlerim Yýldýzlar uyudu Eðilmedi kirpiklerim…
Sen yoksun ya, Her gün, her dakika savruldum uçurumlara Aþkýn sonsuzluðunda Yok oldum her an kanayan sevdalarda…
Bir þarký var ki dilimde, sorma… belki de unutmuþsundur onu kim bilir… Ben? Sadece o mu, Þiirlerini okuyorum biliyor musun? Mektuplarýný da… Ama nerden bileceksin Martý’nýn denize sevdasýný…
Sen yoksun ya, Yazmak gelmiyor artýk içimden… Gitmiyorum Bana seni hatýrlatan sahile… Tuhaf bir sessizlik içinde martýlar… Yakamozlar, öylesine… Deniz mi? Bilmek ister misin gerçekten? ……… Sen yoksun ya, Hiçbir þey yok… Hayat yok bu þehirde…
Erol Güldiken
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erol Güldiken Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.