HAYAT BÖYLE Mİ YAŞANMALI

Etraf bir yýðýn insan kalabalýðý
Çýðlýklar yükseliyor masmavi gökyüzüne
Gökyüzüne çýkan ya hüzünler bulutudur
Ya da sevinç gözyaþlarýdýr topraða süzülen
Topraða can veren bir damla su misali
Yeþili bitmiþ,çoraklaþmýþ yüreklere
Bir damla su arýyor insan
Etrafýnda bunca deniz,okyanus varken
Bir çaðlayana emanet edilmiþ tuzlu yürekler
Tandýrdaki çamura bulanmýþ ekmek misali
Tadý bozulmuþ,hamuru yoðrulmamýþtýr duygularýn
Son kullanma tarihleri çoktan geçmiþ hayaller
Fýrtýna öncesi sessizliktir insanýn umutlarý
Korsan deðerlerle bitip tükenen bir ömür
Çýðlýk çýðlýða baðýran bir vicdan
Soluk soluða kalmýþ nefesler demeti
Bir tiyatro sahnesinin son perdesi
Olur da salondaki insanlarýn yuhalama korkusu
Olur da daha erken biterse bu ömür sahnesi
Yahut tümden kapanýrsa umutlarýn salonu
Geçmiþin balkonundan bakamýyor ya insan
Ya yükseklik ya da ulaþamama korkusu
Ýkisi de yer bitirir ya düþlerimizi
Hani derler ya;
Bizi diðerlerinden farklý kýlan umutlarýmýzdýr
Umutlarýmýzý yaþatmak yerine
Bizi yaþatan umutlarýmýza sarýlsak
Onlarýn ýþýðýyla aydýnlatsak önümüzü
Kim bilir belki de daha güzel ve anlamlý geçirirdik
Bu emsalsiz ömrümüzü...


Recep KARAGÖKÇE



Sosyal Medyada Paylaşın: