Ave Marýa.
Son çýðlýðýmdýr bu sana.
Kalemde þiirde senindir bundan sonra.
Hesap soruyorum umarsýzca- kaçýrma gözlerini-.
Eðer ki.
Elveda demem gerekiyorsa her þeye,
iþte param parça senle kurulmuþ geleceðim.
Bilyelerim sende kalsýn...
Söz gözlerine bakmadan.
Dudaklarýna dokunmadan gideceðim.
Susma dudaklarýnda hüzün yer etmeden çaðla.
Ben ki.
En yakýnýndayken en yoksununum senin..
ve ben.
Hiç usanmadýðým kadar usandým kendimden.
Pare pare seni yakýyorum korunda kendimi buluyorum.
Þimdi ise.
Bütün bir zamandan bana kalan.
Cýrýl çýplak bir ben.
Vakitsiz bir sen.
ve...
küller.
Boðazýmdaki her isyan.
Ses etmeden gýrtlaðýma dönüyor.
Oysa karanlýðým daha bir derinden haykýrýyor.
Ama susmalarýn-susmalarým-
ve suskunluðunda-sessizliðin-
acýmasýz gerçekler olup elime doðuyor.
Þimdi ölüler þehrindeyim Ave Marýa.
Ýnkarlarýma dair ne varsa.
Ýþte tam karþýmda en vakitsiz akþamda.
Kayboldu bir bir bindiðim tahta atlar.
Rüzgar güllerim...
bilyelerim...
bari bilyelerim...
(DEVAM ÞÝÝRLERÝ AVE MARIA’NIN AÐZINDAN YAZILAÇAKTIR.)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.