Ave Marýa geçtim ben o faslý.
Çocukluk çaðlarýmýz ebediyete daldý,
herkes biraz dost biraz düþman nasýl olsa.
Hatýrlatma arkada býraktýklarýmýzý.
Nicedir yola vuruyorsun masal kuþlarýný.
Ki masal deðil artýk yaþadýklarýmýz.
Söylesene kim inanýr ben olduðuna firavunun.
Kýzýl denizin ortasýndayým,gözlerim Musa’nýn asasýnda
kurtuluþum yok ziyanken ömrüm.
Benim sular altýnda kaldýðým o gün.
Musa’da yer yüzünde ,
namertlerin ihanetine tutuldu.
Ýsimsiz bir tren garý artýk hayallerim.
Ben!
Rüzgarlara savurduðumda küllerimi.
Belkide her þey biter diye tütsüler yakarken
hiç hesapta yokken.
Geçikmiþ bir mektup gibi durdu bir tren.
Viraneler arasýnda
eðer.
Uðruna ölmeye ahdetmekse kurtuluþ.
Bir kurþun sýk þakaðýma Ave Marýa.
Unutma biraz da sensin bu acýnýn sebebi.
Gece örterken.
Bu yosmalar þehrinin üzerini.
Sus dedin sus ki unut.
Haklýdýr dedim sustum.
Ama
yýllar sonra bir baþka isimsiz garda.
bir tren daha durunca.
Eskimiþ raylarda.
Anladým ki...
unutmadým unutamamýþým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.