Denizkızı

Ben bir balýkçý idim, denizlerdi mekâným,
Sahilde bir seleden ibaretti dükkâným.
Her akþam sessizliðe býrakýrdým teknemi,
Taþýdýðým bir aðdý, biraz da balýk yemi.
Yýldýzlar gülümserken, salardým aðý suya,
Sonra dalardým çöküp, bambaþka bir duyguya.
Ne sevda derdim vardý, ne ayrýlýk yarasý;
Tek derdim yalnýzlýktý, o da bahtým karasý.
Sabah aðý çekerken, basardý bir heyecan,
Ne gelecekti aðla, istavrit ya da mercan?
Bir gece yine saldým, teknemi uzaklara,
Ya kýsmet diyerekten, að attým balýklara.
Ay ýþýðýnda bakýp, seyrederken denizi,
Aðlara takýlmýþtý, bir masum Denizkýzý.
Çekip aldým tekneye, öyle güzel bir þeydi,
Kanatsýz bir melekti yahut da bir periydi.
Ürkek bir ceylan gibi; telaþlý, tedirgindi,
Gözleri kapkaraydý, kirpiði belirgindi.
Ýçim yanmýþtý birden, gecenin ayazýnda,
Yüreðim hapsolmuþtu, þirin Denizkýzýnda.
Ýplerini kesmiþtim, suya saldýðým aðýn,
Meþgalemi bulmuþtum, güya sonsuza deðin.
Ancak hakikat buydu, ayrý dünyalardandýk,
Kurduðumuz hayaldi, nasýl da çok inandýk.
Ya o olacaktý hep, mavi sulara hasret,
Ya da ben kalacaktým, denizde ilelebet.
Bu sevda çözümsüzdü, aslýnda biliyorduk,
Göz göze bakýp bakýp, yalandan gülüyorduk.
Bir gün fýrtýna koptu, köpürdü koca deniz,
Vermek istememiþti, belli ki karaya kýz.
Teknemiz kaybolmuþtu, dalgalar arasýnda,
Boðulmak üzereydim, gecenin karasýnda.
Sonrasýný hiç bilmem; nasýl çýktým sahile?
Görenler dediler ki: Sanki bir balýk ile!
Tekrar tekrar açýldým, günlerce denizlere,
Demir atýp bekledim, kaldýðýmýz her yere.
O bir denizkýzýydý, denizlere aitti,
Sevdasýný býrakýp, geldiði yere gitti.
Ne göründü bir daha, ne de bir sesi geldi,
Parmaðýma dolanmýþ, bir tutam saçý kaldý.
Sosyal Medyada Paylaşın: