KARPUZNAME

Tarlada görüp de miskindir sanma,
Alçak yere gönül vermiþtir karpuz.
Topraða yüz sürmüþ haline kanma,
Güneþle halvette derviþtir karpuz.

Çilesi tohumken baþlar ocakta,
Bir zaman zorlanýr sarý sýcakta,
Hamlýktan çözülür tavlý kucakta,
Topraðýn sýrrýna ermiþtir karpuz.

Suyunu çoraktan zahmetle çeker,
Kol atar kökünden uzaða düþer,
Kan dolar içine,hasretlik yeter;
Acýdan þerbete varmýþtýr karpuz.

Alýnýr satýlýr yok pahasýna,
Öðün olur nice halk sofrasýna,
Ýçini oy yanmaz,býçak yarasýna;
Olmamayý zillet saymýþtýr karpuz!


Sosyal Medyada Paylaşın:

Abdurrahman Günay Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

EY YAĞIZ AT, DURMA ŞAHA KALK, ŞAHLAN YİNE! UÇAN HALI ELMA DERSEM ÇIK,ARMUT DERSEM ÇIKMA! SEMAÎ BÜYÜK TAARRUZ ANILARI ORMAN 19 MAYIS, BAĞIMSIZLIK ATEŞİNİN HİKÂYESİ BİSİKLET MANİSA'DA BİR GÜN MEVLÂNÂ KARDEŞLİĞİ