o gece aðýr ve klasik roman kahramanlarýna, ne kadar benziyorduk biz gene yarý çapkýn bakýþlarýmýzýn susuzluðunda, ateþ dansý yapýyorduk gözlerimizle bekliyorduk yani dün gibi sahneye fýrlamasýný, içimizdeki sokak dansçýlarýnýn ve seviþmelerimizin hemen öncesinde açýlýþ seansýný, acemi aþk oyunlarýnýn …
zamaný da öylesine sýkýyorduk iþte, yaðmur damlalarý bile düþmüyordu yere yaprak kýpýrdasa dalýnda sanki, koca ormanlar patlayýp kaçacaktý gökyüzüne bir nazlý denizden gelen gelin gibi dalgalar, sahilimizi okþamaya baþladýðýnda kýyametimize seller gibi müjdeler akacaktý, iþaret fiþeklerimiz patladýðýnda …
** ama tam o an birden bir ses geldi çok derinden tuþlarýnýn üstünde parmaklarýný bir ölüm dansý gibi gezdirirken piyanosunun -okumadý iseniz okuyun bu romaný diyordu Beethoven, yüksek sesle okuyun ben de duymuþ ve okumuþ olayým sizinle birlikte, haydi daha yüksek sesle …
bu ses, yaz havuzu nilüferinin sesine benzemiyordu, durgun sularýn arasýnda bir kýþ bahçesinde gibi titretiyordu bizi, kapalý heyecan kapýlarýnýn arkasýnda kitap yýldýrým gibi düþünce üzerimize,nasýl yanmaya baþladý telgraf direkleri bestesi ölü notalara benzedik, kezzap eritince, gýrtlaðýmýzdaki bütün telleri
oysa bir sayfa da benim çocukluk fotoðraflarým vardý, daraðacýnda sallanýrken sonra sen anlatýlýyordun, slogan kokulu ilkbahar aylarýnda, kurþuna dizilirken sesimiz çýksa da okuyamazdýk bu kitabý, bin çocuk yok ediliyordu her satýrýnda göz alabildiðine ihanetler sürüyordu, her noktanýn ardýnda baþka bir entrika …
** baktýk sadece birbirimize saklanýrken ölüm sessizliðine son senfonisinin son perdesinde gezerken Beethoven, bize yaþamý anlatýyordu son umutla belki bir güzellik duyarým diye, son kitabý bize bir daha okutuyordu þimdi içerden bir çocuðun hýçkýrýklarý geliyor, baþka kitap belli ki kalmamýþtý …
*
akrebin çevirdiði ilk sayfadan baþlar, yelkovanýn kýrýldýðý arka kapaða kadar bütün kitaplarýn görünmeyen satýrlarýnda, hep istenmeyen sözcükler yazar ölen sevgililer vardýr, öldürülen çocuklar ve açlýða mahkumiyetler anlatýlýr tarih baþka alfabeyi tanýmaz, attýðý imza hep aynýdýr, sadece gözyaþlarýdýr …
Cevat Çeþtepe
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.