Silsem Dünleri Günlüğümden
Bazen bir saatin en son dilimine ayýrýrýz yüreðimizin deli hüznünü
Bazen, sezgilerimizin ýslanmýþ sokaklarýnda bir baþýnalýðý oynarýz
Dilimizdeki sarhoþ naralardan kuleler örerek yalnýzlýðý arþýnlarýz
Bazen de ayný huysuzluðun bakýþlarýndan sökülerek þiir oluruz.
Kemirdiðimiz bir dudaktýr kimi, ýslak öpüþlerde derman ararýz
Bir notun en önemsiz hanesine yangýn göðsümüzü veririz bazen
Yaþamýn en dikine yürümek için kendi doðrularýmýzý sorgularýz
Kýrýk yalpalamalarla koþulsuz bakýþ oluruz, kendi manzaramýza.
Küskün kulaçlarla geçtim yine de yaþamýn kirletilmiþ denizlerini
Ýyot kokulu fenerler dibinde aðladým, zamansýz düþlerle yandým
Bir ömrün kartlarý birikti soframda, ben içinden aþklarý ayýkladým
Hüznün katarlarý geçti gövdemden, i mgelerin koynunda sabahladým.
Silsem dünleri günlüðümden, sevdanýn kirli bohçasýyla açýlsam
Kör karanlýklarýn dalgalarýna sarýlarak bu aþkýn þehirlerini aþsam
Saklansam midye yuvalarýna ah, göðsümdeki aðrýlara aldýrmasam
Mevsim yellerine tutunarak, mutluluðun bakir adalarýna çýksam.
Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.