Çok insan vardýr aslýnda, çorak bir toprak gibi. Düþ zamanlarýný baharda kaybetmiþ, Buz duvarlar ardýnda, nasýr tutmuþ yürekleri ellerinde.
Çok insan vardýr aslýnda, ürkekliklerine yenilmiþ bir martý gibi Gözleri donuk bakan, Sözleri ölüm kokan.
Çok insan vardýr aslýnda, gelmelere yenilen uzaklarý özler gibi Kýyýlardan kopamayan, Uzanan elleri tutamayan.
Çok insan vardýr aslýnda, korkularýna kendilerini feda ettikleri. Aþktan kaçarken þefkat kelimeleri döken, Yaþadýklarýný tozlu raflarda sergileyen, kaderini kendi yaþayan
Çok insan var, adam gibi a-d-a-m olamayan. Sosyal Medyada Paylaşın:
ultrablue Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.