ul
..YILDIZLAR DÜŞ/LERSİN..
Kendisiyle savaþanýn, kendisine yenilmesi en beteridir.
Ýnsan, kendine raðmen gider o zaman.
Hükmedemediðin bir sevgi uðruna,
beklemeden koþarsýn birden ölümün kollarýna.
Bazen ulu orta,
Bezen yapayalnýz.
Dipsiz bir uçuruma dalarsýn.
Ve uçuruma baktýkça ... o da senin içine bakar.
Karanlýðýn renklerini göremez olur,
Rüyalarýný dinlemeye baþlar, koklar ve dokunmaya çalýþýrsýn.
Ve kendi idam sehpana çiçekler dizersin.
Yýldýzlarý düþ/lersin..
Acýnýn kanatlarý çekilir,
Ve ölümle tanýþýrsýn nihayetinde...
Hayatýný bitirmenin kýyýsýna yaklaþanlar,
bir kayanýn cazibeli çekiciliðini de iyi bilirler.
Belki, nedeni ise, daha önceki mutlu an larýn yalanlarý kadar,
Bugünlerde yaðan kar tanelerinin yüzünüze vurduðu soðuk gerçekler olacaktýr..
Kayýplar esaret,
Hiçlik nafile,
Güneþ kapkaradýr artýk.
Ve yaþamayý seçmek senin elindedir, nihayeti nihayetlendirmek,
Kaldýðýn yerden devam etmek,
Hem de doðum gününü deðiþtirerek,
Varým diyebilmek en müptelalýsýdýr can/ýnýzýn.
Ben bu rolden sýkýldým artýk,
bu dramatik oyunun perdesi kapanýnca, kendimi sevdamýn kollarýna býrakmak istiyorum.
Çünkü benim, kimsesizler mezarlýðýna gömecek fazladan bir sevdam daha yok,
az önce birini gömdüm zaten.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.