ul
Ve SEN...
Adým atmak istemediðim tek yer burasýydý ..
Ama ..
Ýkiyüzlülüðün atölyesinde, kalýba dökülen demir maskeler ile...
kýrýlasý kalemlerle yazýlan ve sus/tuðum maskeli kelimelerinin,
Bir çýrpýda çýkarýnca yüzünden, hiç tanýmadýðým bir siluetin,
suretinme yalanlarla gülümsediðini görünce...
Karanlýðýn renkleri ve renk alacasýnýn körlediði bir yürek suskunluðu ile,
Silkiniyorum artýk suskunluðumdan ..
Üstelik onlarla birlikte kanatlanarak.
Çünkü, þiirlerimdeki Kalýcýyým ben,
gidici ise Sen...
Tüketilen ve tükenen ben deðil,
sadece senin olan zaman ..
Keþke ezberimi bozmasaydýn.
Keþke sözcüklerim dertlerinden azat edebilse seni.
Ama olmuyor ..
Azat edilecek taraflarýn çoktan yok olmuþtu gözlerindeki depremde.
O dolunayda, yýldýz, yýldýz gülümseyen, uzun kýzýl geceleri ..
deniz kenarýndaki meþakkatsiz, sýnýrsýz, ve nihayetsiz seviþmelerimizi özlemiþken ..
Zamana sýðýndýðýn acun ve telaþlý sözcüklerin,
sessizliðin ve karanlýðýn ülkesinde battý çoktan.
Ve Sen ....
Ýnsafsýz, duraksýz ve fasýlasýz sýðýndýn zamana,
ardýnda binlerce yitik düþ ve kýrýk hayaller býraktýn...
Oysa senin halin deðildi, benimkiydi deðiþen, sen hep aynýydýn ..
Sýðýntýlarýndan zevk alan, aþký dibine kadar yaþadýðýný zanneden...
ve acý törpülemeyi ihmal etmeden zamana kaçandýn.
Söylesene, sen neden en mutlu anýmda ýþýktan hýzlý...
ama en acý halimde kaplumbaða dan daha yavaþsýn.
Hadi söyle bana, sen kimsin ?
Hani .. Ýnsanýn gücü yetmez, sözü geçmez ya kendine.
Ondandýr yapraklarýn dökülmesini hüzünlü bir gülümsemeyle seyretmem.
Ýstanbul’da yaþarken, bir baþka Ýstanbul’u içime çekmem.
Ve her nehire karýþýp gitmeyi.. ve hangisine karýþsam tersine akaný gözüme kestirmem ..
Ýþte, can sabrýma sýðmadýðýndan,
unutmayý denemek, hakim, sakin ve mutedil olmaktýr bir hiç için ..
Acaba aradýðým hercai aþk sen deðilmiydin ..
Biliyor musun, aslýnda hiçbir önemi yok, sana kaç kez yenildiðimin ..
yenilgilerden sonra ayaða kalkabilmiþken ..
Ki olgunluk diyorlar adýna ..
Peki ya þimdi sonbaharý özlemek neden ?
Acý rolü oynanan bir sahnede hazzýn raksetmesi neden ?
Aþkýn içinde, sevgi ve nefretin, acýmasýz çekiþmesi neden ?
Ya da hayatýn içinde aþkla, aþkýn kavgasý neden ?
Aldatýcý kasvet tufanýnda, insan aðrýlarda incelir ya,
Bir an önce bitmesini istediðim, ama hiç bitmesin diye dualar ettiðim, an’larýmýn hepsini bu kaleye gizleyip ..
Kadehte þarap .. közde kestane .. teypte rebet .. evde Aþk varken ..
Belki de hiç olmadýðým kadar,
kadeh kaldýrdým onlara ve Varým dedim !!
Körler düþ görür mü sence / hayýr, asýl düþlerini yitirenler kördür bence.
Ben artýk hem örs hem çekicim ..
Gökkuþaðý, Yegane gerçek þu,
.. umutsuzluk her yaný kuþattýðýnda umudun vakti gelmiþ demektir...
Hoþ/kal
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.