YAZIK OLDU

YAZIK OLDU

Hasretinin güneþe, kör baktýðý zamanda
Kapkaranlýk dünyanda, gözlerin olmadým mý?
Yetim kalan feryadýn, can yaktýðý zamanda
Tüm kalbimle severek, özlerin olmadým mý?

Viran olan bahçende, güller kuruduðunda
Yüreðin ahu zardan, inlediði her anda
Sevdalar vurgun yerken, damarýnda ki kanda
Mutluluk yollarýnda, izlerin olmadým mý?

Herkes bahar yaþarken, sürgün yemiþ halini
Aþka kasem ettikçe, isyankâr celalini
Gel gir gönül dünyama, diyerek vebalini
Yükleyerek sýrtýma, nazlarýn olmadým mý?

Düþtüðün karanlýðý, bulduysam neresinden
Kalbinden siyahlarý, sildim her karesinden
Yaþamý unuttuðun, ölüm arifesinden
Döndürüp mutluluða, özlerin olmadým mý?

Aðaçlar sürgün yerken, sarý yapraða düþüp
Sonbahar vadisinde, güzler topraða düþüp
Naðmeler inliyorken, teller mýzraða düþüp
Dermansýz kaldýðýn gün, dizlerin olmadým mý?

Haydi, git güle, güle, sevdayý yok ederken
Ardýna bakmadan git, canýma tak ederken
Ben çoktan çektirdiðin, cezayý hak ederken
Yinede gözlerinde sözlerin olmadým mý?

Muzaffer TEKBIYIK

Sosyal Medyada Paylaşın: