(Ben),(o),(Biz)... Düşsün Masken...
(Ben)
Gün aþýrý ayna karþýsýnda
Buluyordum kendimi
Dudaklarým yanaklarým kýrmýzý
Gözlerim kapkara…
Aynalarýn ötesini görmektense
Kolayýný seçiyordum, biliyordum
Fakat bugün tanýyamýyordum karþýdakini,
Aklýmda tek bir cümle,
“ben, kimsin sen?”
(o)
Sabahýn bir vakti kalkmýþ
Aynanýn karþýsýnda koyulmuþ makyajýný yapmaya
Bu gün umut vaat ediyormuþ sevgilisi
Yalanlarýn en güzeli belki
Bilerek yalanlarýn üstüne yalan söylüyormuþ
Kendine bile
Makyajý doðallýðýndan üstün gelmiþ
Susmalar benliðine yerleþmiþ
Gerçeklerini oda yalanlarýn arasýnda yitirmiþ...
Yýllar sonra aynaya tekrar baktýðýnda gördüðü
Maskesiz yüzü korkularýnýn tümü...
(ben)
Ýçimde bir yerlerde bir ben…
Hadi gel ve bul
Gel ve bul dedim aynadan bakana
Gel ve çýkar yalana batmýþ gerçeklerimi
Gel ve bul beni…
(o)
Karanlýðým korkutmasýn düþlerini...
Acýtmasýn yüreðini
Gerçek denilen ne varsa çýkar
Bataklýðýndan kopar kendini
Sahte yalan düþlerinden...
Paradoks yaþama hayatýný,
Gerçeklere dön, düþsün masken...
(Biz)
Bir olduk bilmeden…
Maskelerin kurbaný bir beden
Yalan bir Siluet sarmýþken çehremizi
Kapansýn artýk bu defter…
Silelim aynadan bakan yalan maskemizi…
Chitlembik & Zin
Vurgun Saatler…
28/04/07
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.