BURASI

eflatuna çalan geceden sýyrýlan
sabahýn ilk ýþýklarýna saldým düþlerimi
sokak lambalarýnýn titrek ýþýklarý altýnda
bir seni düþünür bir de sana varmak için
bütün labirentleri amansýzca zorlayan
karanlýk,kuytu köþelerde kalmýþ düþlerimi

burasý;güneþin ýþýklarýný paylaþtýðý
kördüðüm örtüleri bir kenara çektiði
DOÐU’nun en doðusu...
utangaç bir gelin gibi süzülürken güneþ
bir katil gibi kan kýrmýzýsýna bularken kara bulutlarý
bütün benliðimle seyrederken
þehrin geceden kalma hüzünlü ýþýklarýný
seni saldýðým düþlerde düþlüyorum

eyy!düþler ülkesinin masalsý perisi;
sana uyanmak varken sensizliðin lüzumu yok
inan bitimsiz bir hikayedir gerisi
burasý karlardan örülü bir bataklýk
battýkça batýyorum yanýbaþýmdaki beyaz çamura
ne zaman yýldýzlara uzanmaya kalksam
dizlerimden tutup çekiyor beni
dipsiz kuyulara salýyor acýmasýz þehir
bu kardan bataklýða inat ellerimden tut
tut ki yýldýzlara uzanayým sevinçle
uzanayým ki varlýðý hissedeyim seninle

Sosyal Medyada Paylaşın: