cânâ

içli figanlar sindi gittin de, mâverâma
parçalar yüreðimi elemin toynaklarý
hiç bir merhem kâr etmez köz olduðun yarama
örseler seni diye sitemin saðnaklarý
sükutun ocaðýnda için için yanarak
eriyerek bulurken gam tandýrýnda mânâ
içime akýyorum, anlýyor musun cânâ!

hücrelerim hep dil dil “dönsen!” diye yakarýr
hissetmez mi yüreðin dinmeyen çýðlýðýmý
düþtüðüm bütün yollar beni sana çýkarýr
baþ aðrýsý bilsen de canýna varlýðýmý
minicik bir umuda dört elle tutunarak
yoluna koyulmaktan etmez diye imtina
yoluma çýkýyorum, anlýyor musun cânâ!

gecelerin koynunda deðiþmez meyim, sýzýn
kalemim dert ortaðý, þiirim liman olur
içimde ürpertiler þaha kalkar ansýzýn
adýný mýsralara yazan elim tutulur;
âhýmla harf tutuþur, sen yanarsýn sanarak
ismin dilimde zikir, yüreðimde fýrtýna
yazmaktan korkuyorum, anlýyor musun cânâ!

söz dinlemez ne dilim, ne yüreðim, ne aklým
hayallerle savrulur, efkâr ile sýzarým
açýlýr da giz bohçam, dökülür gizlin, saklým
diye anýlarýma sýr mezarlar kazarým
yine de kuþ uykusu kâbusuna banarak
leyl’in depremlerini edinerek âþinâ
kan ter’le kalkýyorum, anlýyor musun cânâ!

yaþamam huzuruna etmesin gölge diye
mevt yeline sunarým her nefeste kendimi
tebessümün olunca son nefesimde gaye
bir darbeyle ansýzýn yýksa ömür bendimi
el sallar, gülümsersin diye umutlanarak
yumarak gözlerimi hasret çölü cihana
ecele bakýyorum, anlýyor musun cânâ!

yusuf’um, kuyularda buldum akýbetimi
sükûtun çýðlýðýmýn yolunu kesen ateþ
bir kader açmazýnda öderken diyetimi
kundaklarým kendimi; cehennem nârýna eþ
görürsen ürperirsin diye evhamlanarak
sürgününde yanmayý kahýr bilsem de cana
külümü yakýyorum, anlýyor musun cânâ!

Sosyal Medyada Paylaşın: