YALANMIŞ MEĞER

YALANMIÞ MEÐER

Hicran yetti canýma, bu aþkýn vebalini
Taþýmaya gücüm yok, bende hal býrakmadýn
Beni bende bitirip, soramadan halini
Dikenimin üstünde, bir tek gül býrakmadýn

Yalnýz acýlarým var, sensiz kalan ömrümden
Sayen de bitap düþtüm, þimdi solan ömrümden
Gözümde çiy damlasý, artýk yalan ömrümden
Mutluluða gidecek, tek bir yol býrakmadýn

Gülþenimi kuruttun, girdiðim gün baðrýna
Ne yalvarýþ kar etti, ne de gitti aðrýna
Aklým zavallýydý hep, can koyarken uðruna
Tutunacak baðýmda, tek bir dal býrakmadýn

Ne zaman söz dinledin, ne zaman duydun beni?
Neþenin kapýsýnda, dertlere koydun beni
Kaç serveti tükettin, soydukça soydun beni
Sevdalarýmý çaldýn, tek bir çul býrakmadýn

Sevdim diye bu kadar ellerinden tutarken
Her sevabýn içine, biraz günah katarken
Gözlerinden gönlüme, son zehri akýtýrken
Yüzüne bakacaðým, tek bir kul býrakmadýn.

Muzaffer TEKBIYIK


Sosyal Medyada Paylaşın: