Efsun
býraktýðýn gölgende söylüyorum þimdi
þarkýlarýmýn yalnýzlýða savrulan nakaratýný
ne bir duvara yazýyorum sana olan hasretimin intiharýný
ne de iklimlere soruyorum bende kalan senleri
iþportadan aldýðýmýz radyo vardý hatýrlýyor musun
hani þu beraber söylemek isteyip hiç söyleyemediðimiz þarkýyý
dinlemek uðruna frekanslarýný sürekli deðiþtirip bozduðumuz
hani duyduðumuzda þakaðýmýza yaslanarak
hüzünleri terkettiðimiz
ve uðruna kaç kez dudaklarýmýzý ýslattýðýmýz
þimdilerde kayýp haberleri veriyor ajans saatlerinde
sen þimdi üþüyorsundur
o mevsimlik þarkýyý kulaðýnda hissettikçe
beni tenha sevdamda hükümsüz býrakan gözlerin
bakýyor mu hiç uzaklara
ya da ne bileyim
Ahmed Arif’in dizelerinde mi doluyor yoksa
’’yalnýz deðiliz, bir ufka vardýk ki artýk yalnýz deðiliz sevgilim...’’
suç iþlemiyorum artýk ilk öptüðün sokakta
mahsur kaldý artýk sevda söylenceleri biliyorsun
tutanaklara geçmeyen bir suç olduk seninle
cinayet tanýðýmýz olmayacak
gurur duyabilirsin
tenimde býraktýðýn parmak izlerinle ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.