olmadığın şehrin gecesi

ve saat gecenin beþi...geldi ayrýlýk vakti..
sen gidiyorsun bu þehirden..
yüreðimi yakarak gidiyorsun
gidiyorsun gecelerimi yokluða terk ederek

gidiþin sancý yüreðimde
yokluðunu düþünmek bile
varlýðýmý hissetmemeye kafi
ayný güneþ doðsa da üzerimize
ayný yýldýza baksak da her gece
ayný havayý içimize çekemeyeceðimizi bilmek
küstürüyor bu þehre beni,gidiþin...

sen olunca kalabalýklaþýyorum
sen varsan hayata tebessümüm
çocukluðum,þýmarýklýðým ,sen varsýn diye
oysa sen gidiyorsun beni bende yok ederek

gidiþin kýyamet ruhumda
bütün duygularým bir yana koþup kaçýyor
kimi zaman birbirine çarpýp yaralanýyor,daðýlýyor
kimi zaman farkýnda bile olmuyor
yanýndakinin paramparça olmuþluðunu
içimde tufan,içimde deprem,içimde kayboluþum
yok oluþumu izliyorum gidiþinle
olmadýðýn þehrin gecesinde...

...zeyneB...
Sosyal Medyada Paylaşın: