Gülü Kokuyor
Elimi elime deðdiðim zaman
Ellerim elimde gülü buluyor
Ne zaman baþýmý göðe uzatsam
Burnumda Resulün gülü kokuyor
Gezdiðim yerlerde, yine o koku
Az’lar oluþturur birleþip çok’u
Bildiðim her þeyde ararým yok’u
Gözümde Resulün gülü kokuyor
Küçücük aðaçta kocaman dalda
Tadýný alýrým petekte balda
Ömür deryasýnda gezinen salda
Ufkumda Resulün gülü kokuyor
Ne kutlu yoldur ki saçýyor ýþýk
Olmak ister idim kapýda eþik
Medeniyet denen sallanan beþik
Dünyamda Resulün gülü kokuyor
Kayanýn üstünde yürüdü böcek
Bir damla içmezse belki ölecek
Rahmet yaðmaz ise nerden içecek
Damlamda Resulün gülü kokuyor
Ayak izlerinde ararým bazen
Petek sözlerinde dalarým bazen
Çiçek tozlarýnda yanarým bazen
Aklýmda Resulün gülü kokuyor
Ayak izlerinin düþtüm peþine
Çiçek tozlarýnýn girdim düþüne
Eðer diyorsanýz var git iþine
Gönlümde Resulün gülü kokuyor
04.05.2009
Necati ÞÝMÞEK
Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.