ÝLK ÖLÜM Bir kere mutlu olsam Daha kolay ölürüm belki Acýnýn konukluðu ile içimde Ama aynada gördüðümü anýmsamadan Çünkü aynalar kendini görüyor bende.
Oysa artýk ben sessizliðim Yalýn,çýrýlçýplak sensizliðim. Ankara nisanýnýn eskittiðiyim Bana dostluðunu baðýþla Suskunluktan anlam çýkartmayý öðreneyim Akþam ýþýðýna bulaþýp Ay karanlýðýnda yol alýp Tan serinliðine vurayým Saatlerce güldüðümüz bir geceden Bardaklarca söz içip bakýþtýðýmýz Sustuðumuz sustuðumuz... Sustukça uzattýðýmýz geceden Çýkar gibi sevineyim Ýki mavi üç yeþil olsun gözlerim Bu ilk ölümüm benim Gazetelere geçmesin Bir daha seni görmeyeceðim.
Oysa artýk kimsesizliðim Çýktý yaþantýmdan tek güzelliðim Nisan yaðmurunun silikliðiyim Bana beni baðýþla.
Suluboyakaðýda çizilmiþ Bir ilgi de olsa baðýþla Yaþlý ve çocuk baðýþla.
Nisan 2002 Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
sabahın kanatları Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.