ANKARAM
Ankaram
Sekiz aydýr görmez oldum yüzünü,
Hasretin baðrýmý yaktý ANKARAM…
Topraðýnla yoðurmuþum özümü,
Bu özüm, özüne kurban ANKARAM…
Havasý çok pismiþ, öyle diyorlar..
Seni yerden yere hep vuruyorlar,
Ýnan ki seni hiç tanýmýyorlar,
Ben tanýyorum ya, yeter ANKARAM…
Neyleyim sahili, engin denizi,
Anadolulumun buðday benizi,
Kal’an ýn herkese yeter haþmeti,
Gururlu tarihin ölmez ANKARAM…
Yeþil buðday olur sende baharlar,
Sarý altýn olur, otlar, arpalar,
Hayat bu! .. Belki de biraz hýrpalar,
Ezemezler beni korkma ANKARAM…
Anadolu nun has mayasý sende,
Çelikten irade, din, iman sende,
Toz mu kondururum hiç kimselere,
Ayrýlýk çok acý inan ANKARAM…
Tertemiz çarþýlar, geniþ caddeler,
Gençlik parkýndadýr eðlenen gençler,
Uzanýr mýzrakça hoþ minareler,
Saygý, sevgi sende inan ANKARAM…
Toplusun, derlisin bir çiçek gibi,
Büyük çýðýr açmýþ sende sanayi,
Bilmeyen okuma-yazma yok gibi,
Kültürüne hayran bu can ANKARAM…
En büyük sevgisi sende güzelin,
Mazisi çok derin, ezel-ebedin,
Býkmam usanmam hiç seni özlerim,
Özlemler diyarý oldun ANKARAM…
Sinemde kaynýyor en derin yare,
Senin uðruna biz geldik askere,
Nazar deðsin sana kem bakan göze,
Sevgiler yoðrulmuþ sana ANKARAM…
Yayýlmýþsýn Anadolu baðrýna,
Sana ne derseler gitmez aðýrýna,
Kaza an ilçelere, köyler kaza ya,
Zincir gibi baðlanmýþsýn ANKARAM…
Her tarafýn geniþ yeþilliðin çok,
Herkes kýra çýkar, piknik yerin çok,
Yolculuk sonlanýr inan ki pek çok,
Türkiye’min kalbi sensin ANKARAM…
Kocatepe dendir, imanýn sesi,
Hacý Bayramdadýr mümin in kalbi,
Sarmalar etrafýn her yerin cami,
Gönüller hep sende coþar ANKARAM…
Bir çile dergahý taþra bölgesi,
Mahalle, mahalle ve her bir semti,
Güzel olmak için yarýþýr kendi,
Ankaralý baþka insan ANKARAM…
Parklarýnda hep dilberler gezerler,
Bin bir cilve yapýp naz ederler,
Bazen neþe verir, bazen üzerler,
Onlara sen uyma yeter ANKARAM…
Necati der yetsin artýk satýrlar,
Mazide kalýr hep, tatlý anýlar,
Gün gelir bu garip sana da uðrar,
Dört gözle bekler mi beni ANKARAM…
29/06/1982
(Bülbülü altýn kafese koymuþlar, AH VATANIM,
Necatiyi Ýstanbula koymuþlar, AH ANKARAM! … Demiþ…)
29/06/1982 Tarihinde askerlik yaptýðým sýrada yazýlmýþ bir þiirdir…
Ýstanbul dan Ankara o zaman öyle görünmüþ bana…
Necati ÞÝMÞEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.