Yakýþamadýk seninle, gürleyen bir þelaleye, Sýð sularda dinlenmeliydi aþk… Sessizce… Çok mu yorgunduk yoksa çok mu korkak! Ne sen adlandýrabildin ne de ben…
Bir sala okuyamadýk kulaðýna, yitip giden duygularýn. Ýsimsiz kalýþlar mýydý küstüren, Yoksa, hayata küslükler miydi yetimleþtiren… Her ne ise ama her ne ise, Ortada kalmýþ bir piçtir þimdi aþk…
Öpülen dudaklarýn hatýrý kalmamýþ, Dokunulan ten sýcaðýný yitirmiþ çoktan. Bir delilik halidir hala bekleyiþler… Oysa, kavuþunca ýsýtamayacak ne eller ne de diller…
Sözcükler akrepten zehirli Bakýþlar bir pitondan daha boðucu artýk… Derinliðini kaybetmiþ gizemden noksan, Alabildiðine çýplak ve manasýz…
Elif Battal
Sosyal Medyada Paylaşın:
Devozione Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.