Dýþarýdan göründüðü gibi deðil hiç bir þey Kalabalýklarýn tenhasýnda nefesim daralýyor Özlem tavan yaptýkça sitem artýyor Acýnýn kývamý yoðunlaþýyor...
Yolculuða çýkýyorum zamanýn solmuþ yapraklarý arasýnda Üzerine bastýðým her bir günün sesi Can kýrýklarý olarak yansýyor kulaklarýma Adýn dilimde zikir, gönül ferman dinlemiyor…
Umutsuz sabahlara açýlmayan gözlerimi, Güneþ nankörlükle ithamda… Sen, geceye bakan yanýsýn sevdamýn, Yürek kararmýþ, gün aydýnlýðýný neyleyim…