Babam…
Saçlarýmýn her telinde
Hüzün yanýðý tablolarým üþüyor
Gidilmemiþ þehirlerimin
Güneþ görmemiþ sokaklarýnda
Hazanýn tenine dokunuyor
Keþkelere banmýþ öðünlerim
Babam…
Uçurtmamý aldýlar atlasýn koynundan
Þimdi gölgelerin gri yelesinde
Yalnýz ve susuz ruhum
Kelebek kanadýna deðmiþ düþlerimi
Canýmýn çekirdeðine kurban ettim
Dünün yazgýsýna küs masalýyým
Çýðlýðým dað yüreðine ulaþ/a/mýyor
Babam…
Seni Erciyes’im kadar
Seni memleketim kadar
Seni anlatamadýðým ben kadar
Ö z l e d i m…
17.07.2009
Mehtap Altan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.