senin bu saatte uykuda olman gerekmiyor mu oysa görüyorum ki ismimi yazmýþsýn gene pencerenin buharýna parmak izinden tanýdým gecenin bu ayazýnda. haydi yat, sen gidiþimi görme benim birazdan yedi gün yaðmur yaðmaya baþlayacak biliyorum arkasýndan kar gelecek kardelenlerin boynu bükülecek, ona üzülüyorum. senin uykuda olman gerekmiyor mu bu saatte býrak, gidiþimi izleme benim ben ne zaman ölsem hep yalnýz ölürüm.
“usturanýn keskin yüzünde, uðursuz bir yolculuk, uðurlama kervaný yolcunun gözlerindeki ýþýk benim gözlerimden de kör, daha karýþýk. tanýmýyor kendisine ne bir el sallayaný ne dört yanýný adým adým adýmlayanlarý kar yaðýnca yerdeki bütün izler silinecek birden nasýlsa sonra; ölü bir þiirin ilk dizeleri olmak var sýrada.”
senin bu saatte uykuda olman gerekmiyor mu. içindeki ateþ sönmemiþ bile olsa tütse de dumanýn hala bacada camýnýn buharý buz tutacak birazdan bensiz üþüyeceksin yer yataðýnda. bahara çok gün var gülüm , kýþ bitmedi ki daha, perdelerini çek sonra doðru yataða aklým kalmasýn sende, sende sorma bana neden diye hem öleyim hem de uygun bir bahane bulayým bu anlamsýz ve karþýlýksýz gidiþe.
Cevat Çeþtepe
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.