En güzel aydýr nisan,bahar ve yaðmur. Aþký anýmsatýr insana. Rüzgarlý bir nisan sabahýydý,kýþtan kalma soðuklar son demlerinde. Daðýlmýþ saçlarýmla bekleme salonuna geri döndüðümde,oradaydýn. Lanet gözlerle baktým sana..kim þimdi bu adam? diye.. Sen bütün ihtiþamýnla yanýmda oturuyordun. Feryadým göklere çýkmýþ,Rabbim cevap vermiþ gibiydi. Yalvarýþlarýmý duymusmuydu yoksa? Yada vereceði acýya katlanabilmem için bir güçmü sunuyordu? Bir bisküvi alýrmýsýnýz? dedin. ve.. Leb-i derya gibi sunuldu önüme senli yaþam.. Sessizliðin ardýndaki çýðlýk. Tükenmiþliðin ardýndaki diriliþ gibi..
Safiye Özgöç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Beyaz Papatyam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.