yabancýlaþmaya baþladýðýnda yýllarýmýn aynalarý,
zaman deðildi geçip giden parmaklarýmýn ucundan.
anlayamýyordu hiçkimse, kendimin yokluðundan,
oyun bozan cümlelerimin son vurgunundan.
suretimin eskimiþliði deðildi deðiþen.
eski derinliklerde boðulurken ben,
kuruyan bir çiçektim ellerin arasýnda,
ve çiçeklere kar düþtü birden.
bak yine dedim senin dediðini..
sildim derken yüreðimin kara kalemini,
gözlerden taþan bir su damlasý gibi,
saklandýðý yerden çýktý ruhumun cini.
haydi söyleyin; aynalar ne kadar da yalancý!
nasýl sahte bir göz veriyorlar senden sonra bana.
kim bu dünyada kalmýþ ki hancý.
geçmez mi aynalarda her gün gördüðüm acý?
kýrsam, parçalarýn yüreðime saplanýr.
assam, en gözde yerine ömrümün,
yýllar senide ben gibi karartýr.
yine halime derman aynadýr, aynadýr..