Bu sabah Ýstanbul Süleymaniye camiinde namaz kýldýrýyordun Müminler gaflet uykusundaydý, gelemediler Cadde ye çýktýðýnda aðýr adýmlarla ne güzel yürüyordun Hýzla bir yere yetiþmekte olanlar seni göremediler
Sokak köþelerindeki kimsesiz çocuklar seni tanýmýyorlardý Tek tek saçlarýný okþayan elin kime ait olduðunu bilemediler Ýstanbul’a yaðmur bugün daha ýslak, daha yoðun yaðdý Ömrüne þahit bulut, hüznüne aðlamaktaydý
Güneþin ýþýklarýyla daha da kalabalýklaþtý sokaklar Neredeyse tanýyamayacaktýn inananlarý Sözlerinde yoktu Allahýn selamý, kelamý Yaný baþýndan geçiyordu, yalnýzca ayaklarý
Öðle vakti camilerden Eyüp’e geldin Avluda dolaþan güvercinler sana doðru uçtular Müslümanlarýnsa gözlerinde dünya perdesi Hallerini soran bir sultaný öpüp de koklayamadýlar
yürekleri rukuda gözleri kýblede ne de güzeldi cemaat ruhu huzura ermiþti, geçinsede kýt kanaat ellerinde tesbih hamd ile Allah’a þükür dedin beni hatýrlayanlar da var hala!
güneþ ferini yitiriyordu yavaþtan ikindiye geliyordu vakitlerden ezan acýyla burkuldu yine yüreðin güne yeni uyanan insanlarýn ardýndan
çaðýrdý imamýmýz Sultan Ahmet camine gel ey mümin, yetiþ ey mümine! akþamýn karanlýðýnda sokaklar nurdan bi haber "uyan!" dedin "ey ümmetim!" geçiyor günler
gittiðin yollar bile kalkardý, çaðýrsaydýn namaza, yol olsaydým diyor, sorsam bir aþýða. ezildi, iki büklüm beli, gitmiyor hülasa Ya Rabbi rahmetin yaðmurlarý bu kulada yaðsa...
adýmlarýný aðýr aðýr atarken zaman Resulu Ekrem yatsý namazýný kýlmakta bak en arkadayým bende safta hasret ile Allah’a, yürekler ayakta.
selam olsun bastýðý yol olsaydým diyen aþýklara, rahmet yaðmurlarýyla karýþtý birkaç damla ya rabbi! þefaat eyle mümin kullara, hz.Muhammed(s.a.v.) hürmetine bizleri baðýþla.
Sosyal Medyada Paylaşın:
elalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.