DOKUZ ON BEŞ VAPURU

BÝRÝNCÝ BÖLÜM

DOKUZONBEÞ
Vapurunda tanýþmýþtýk seninle
Gülüþmüþtük ayný saniyeler için de
Gülüþmüþtük ikimiz de,
Gelirken göz göze !...
+++
Bir filiz kadar narindi endamýn
Þu olmuþtu ilk cümlelerimiz de;
Önce “Günaydýn ! “
Sonra da “Nasýlsýn ? "
+++
Bir mecmua vardý elin de
Ýsmi "Elele"
Sarýlmýþtý iyice
Kalem parmaklarýn onun çevresine…
+++
Beyaz bir bulutlar derken
Martýlar geçiverdi üzerimizden
Onlarý görüyordum onlarý
Görüyordum ayrýca ben
Geçiyordu kimi alttan, kimi de üstten
Deniz yansýmalý gözlerinin içinden !...
+++
Düþürüverdin,
Kadýna yönelik o mecmuayý elinden
Eðildin telaþ içinde
Eðildin arkasýndan hemen
Daha atik davranýp oysa ben
Kapý vermiþtim mecmuayý havadayken…
+++
Ayný an da gülüþüverdik
Neredeyse seninle kafa kafaya gelecektik
Komik bir kaza olacaktý az kalsýn lakin
Biz buna böyle karar verdik
Ve herhangi bir acý olmadýðýna þükrettik...
+++
Vapurda ki bir görevli
Bilet kontrolü için nazikçe
Ýneceðimiz yeri sordu bize
Farkýna varmamýþýz
Yürek dillerimiz konuþurken birbirleriyle
Çarçabuk firar etmiþ
Zaman bizden meðerse…
Meðer saniyeler kalmýþ varacaðýmýz iskeleye…
+++
DOKUZ ON BEÞ VAPURU
Haþin mi haþin sireniyle
O görevli kontrolör gibi
Bizi uyarýyordu adeta
Geçmeyin diyordu sakýn ha ?
Vapur iskeleye yanaþýnca !...

ÝKÝNCÝ BÖLÜM

Ýskelenin ön saflarýnda
El sallayan yaþlý insana
Babam demiþtin birlikte inerken
Hiç sormadan sana
Kim diye o insan ben daha
Hoþuma gitmiþti iþin doðrusu ya,
Senin bu açýklama...
+++
Gözlerin !...
Gözlerin sanki
Bir deniz ormaný gibiydi
Çakmak çakmak kývýlcýmdý hep içi,
Pýrýltýlar çakýyordu gözlerin gözlerime mavi mavi !...
+++
Gökyüzü yalarken göz bebeklerini
Koparamýyordum onlardan gözlerimi
Bir an için fark ettim ki
Yakarken serinletiyordu tenimi
Gözlerin de ki o kor ateþli mavi !!!...
+++
Vapurdayken anlaþtýk
Buluþma takvimi için mutabýk kaldýk
Ve bunu not etmek üzere
Sonra da ikinci birlikteliðimizi
Aklýmýzýn en görünür bir yerine astýk…
+++
Zaman son hýzla bizi kovalýyordu ?
DOKUZ ON BEÞ VAPURU
Bazen iþitme düþmaný sireniyle
Topyekun yolcularýný uyarýyordu
Eminönü iskelesi için çýkýþa yanaþýn diyordu...
+++
Ýleri ki günler de
Tekrar buluþmuþtuk bir kaç kez seninle
DOKUZ ON BEÞ VAPURUNU her zaman ki gibiydi yine
Beklerken onu ben tarifsiz heyecanlar için de
Bekliyordum seni her zaman ki ruhtým cafe ye…
+++
Ve ellerimiz o ilk günkü sýcak sohbetinde
Yani ellerimiz ilk kez üst üste
Birbirimize alýþmalýydýk elbette
Hani biraz da olsa,
Birbirimizi tatmak ve de tartmak kabilinde...
+++
Velhasýlý yani,
Birlikteliðimizin üstünden bayaðý bir zaman geçti
Zanlý zaman sevginin de rengini deðiþti
Nedeni olmayan bir hiç’in rengine bürünüverdi…
+++
Derken önümüzde ki günlerde
Hep ayný renk sürüp gitti iç manzara
Büründü tüm günlerin renkleri siyaha
Ve siyah olarak kala kaldý öylece
Ondan sonra ki günlerde…

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

Her günüm simsiyah bir kýlýða girdi
Siyah artýk ruhumu cehennemlik bir hale getirdi !
Kýsacasý o renk yani,
Kendi gibi beni de SIRILSIKLAM etti !....
+++
Israrcý bir alýþkanlýkla onun varlýðýný
Bitiremiyordum bir türlü kendim de
Ýnadýna ona olan arzumu bileye bileye
Bekliyordum belki bir gün gelir diye….
+++
Bekliyordum anlaþtýðýmýz zamanýn o meþum gonkunu
Saat tam DOKUZONBEÞ oldu mu
Üstelik baþka zamanlarda da hep çalýyordu
O buluþma saatimizin gonku !
Çünkü benim yaþama saatimin yalnýz oydu…
+++
DOKUZONBEÞ vapurunu için ne zaman gitsem iskeleye
O orada benim gibi melül mahzun duruyordu
Her zaman ki gibi bugün de bir iskeleden diðerine
Vapur dolusu sevgiler taþýnýyordu
Asýl heyecan vaktim de tam da o an oluyordu
Sanki DOKUZONBEÞ vapuru,
Beni onsuz tek baþýma kendine almýyordu !...
+++
Hiç býkýp uzanmadan bekliyordum doðrusu
Baþka, baþka ve daha baþka bir DOKUZONBEÞ vapurunu
Düþümde ki o eski gülüþlerinle kendime gele gele
Bekleyecektim seni sonuna dek elbette
Bütün DOKUZONBEÞ saatlerinin hepsini gerekirse…
+++
Ben o iskele de her zaman bir aðaç gibi kýpýrtýsýz
Ýçim kavruk ve içim iyiden susuz
Dünyam kupkuru ve ýpýssýz
Geçmiyor bir gün olsun tasasýz, gamsýz
Ayný DOKUZONBEÞ vapuruna benziyor içimde ki aðýrlýk
Her gün yanaþýrken o vapur iskeleye ne yazýk !
Mevcut hiç bir duygu yararlý olmuyor
Ruhuma onun gibi katýk…
+++
Sen yoksan insan mahþeri olsun isterse ortalýk
Yani DOKUZONBEÞ VAPURU’nun içi insandan yana sonsuz
Benim dünyam yine de tenha ve huzursuz
Benim dünyam yine de týka basa yolcusuz !...
+++
An geldi hep boþ kalktý kalabalýklar da DOKUZONBEÞ vapuru
Ne sen oldun artýk için de, ne de bir Allahýn kulu
Yalnýz vapur deðildi doðrusu,
Boþtu koca kent, koca kent adeta boþlar ordusu !
Dahasý yeryüzü, yer üstü bomboþtu !
Sallana sallana DOKUZONBEÞ vapuru,
Ve bir de ben iyice sarhoþ olmuþtu !...

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

Bana göre evren gittikçe ufalýyordu !
Benden beter sanki yerler de sürünüyordu
Arkam da gölgem bile
Ayakta kalmak için direniyordu
Ýskele de bir sürü kalabalýðýn ortasýn da bir adam
Tek baþýna ölüyordu !...
+++
Hani bir bilsem geleceðini sonun da
Ýster istemez þunu da düþüneceðim,
Onu beklerken onun yalnýzlýðýný daha çok seveceðim
Belki de o zaman ümit ederim,
Felç olmazdý dengem bu denli benim !...
+++
Tam karþým da can çekiþen
Benden baþka bir þey daha bulunuyordu
Tabi ki de o DOKUZONBEÞ vapuruydu
Az uzaðým da ölümle bir radevusu varmýþ gibi
Vakti saatini beklerken ha bire sallanýp duruyordu !...
+++
DOKUKUZONBEÞ vapuru
Gelmedi daha sonra hiç bir zamanlar boyu
Adeta öyle bir sefer buharlanýp birden bire yok oldu !
Kararan ufuklardan yüzüme yüzüme doðru
Ýri iri yaðmurlar hala koþturup duruyordu
Ve sonun da iskele de onlar,
Gözlerimdeki yandaþlarýyla buluþmuþ oldu !...
+++
Bense orada her dem de olduðu kadar kupkuru
Öylece onu bekleyip duruyordu
Þimdi de hem iç, hem dýþ dünyam SIRILSIKLAM olmuþtu !
Yüreðim yaðmur altýn da daha çok tutuþuyordu
Ve tek baþýna kýpýrtýsýz duran bu adam sonun da
Nihayet ölümle bir akraba gibi oldu !!!...


Ý . HAKKI GÜRCANOK
…..ÝSTANBUL / RÝVA…..










Sosyal Medyada Paylaşın: