‘’Kýrýlma, küsme sen yine bir þiir yaz’’ (*) Diye haykýrýnca þarký:
KARANFÝLLÝ ÞÝÝR
Tut yüreðimi, düþmesin Tut ki üþümesin… Annem gibi tut Sevgilim gibi tut; Dostum gibi tut, ne olur? Zaten tadým yok Adým hiç; Adým adým ölmekteyken Son bir sigara yaksam ne olur?
Uykusuz vakitlerinde Yýldýzlarý saydým gece gökyüzünde, Bir yandým, bir söndüm ben de Ve her yýldýz gibi Bitecek bir gün ömrüm benim de…
Kaygýsýzým.
Umarsýz yaþlar süzülmekteyken gözlerimden -Sýrf o karanfil solmasýn diye- Söyle; yaþama dair bir belirti deðil mi bu sýzý Hani ölümü çare belleyen bu acý? Yine garip Yine sýradan… Yüreðim þimdi keman Parmaklarým kanun Bir de diþlerimdeki þu gýcýrtý var ya Çoktan baþladýlar o hicaz þarkýya Dayan, þimdi yýkýlma! Dayan seni yerinden kaydýran o akýþkan yüreðe…
Sen yine umutlarý tut Ben yine yalnýzlýðý toplayayým. Bir de demir yürekli þaire soralým: Mutluluk ne kadar sonra?
Ufuk BAYRAKTAR 15.07.2009; Bitlis
(*) ’Karanfil’ isimli þarkýdan...
’Mutluluk ne kadar sonra’ dizesinde Jale Demirdöðen’in ’Gamzende Biten’ þiirine gönderme yapýlmýþtýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dr. Ufuk Bayraktar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.