mevsimler ölür ellerimde avuçlarým mezar taþý sessiz cenaze törenleri öksüz çocuklar aðlak bulut baskýný yüzlerinde fýrtýna öncesi telaþý
akþam saati tüm kentin silüeti yüzümde yorgun,bitap dizleri dermansýz yýkýlýr üzerime
deniz kokusunu yitirir maviye çalarken gece bir baþýna kýz kulesi býkkýn, feri sönmüþ deniz feneri aðlar ýþýklarým kimsesiz lambalar altýnda bilir misin ki?
Ý s t a n b u l ey acýsý içinde saklý þehir sür yüzüne boyalarýný Fatih’ten beri kanýksarým sanrýlarýný geceler buðday sularýna geceler üzüm testilerine emanet
/tütün kokar nefesim ciðerim katran karasý/
Eros her zamankinden ateþli, çýrýlçýplak ey Ýstanbul bin bir kocaya fazla gelen aþksýz seviþmelerin fahiþesi aðlamaklý kent dök bulutlarýný kaldýr ölülerini artýk okundu okunacak ezan bak Afrodit gözleriyle kametler getirmekte
ve çýrpýnmakta gökyüzü orta yerinden yarýlýr gece güneþle bir avazda gün doðar sabah telaþýnda mahmur kumrular secdeye varýr arýnmýþ ruhlar
içimden ilk tren kalkar sýrtýnda hayat yüklü yolcular efkar alýr hüzün boþaltýr her istasyon hasret kavuþamayan raylarda derin sýzý
bir varmýþ bir yokmuþ masallarýna inat bir varmýþ hiç yok-muþ hayat ...
Gülay Bulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gulay Bulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.