Hevesti Belki de

Bir hevesti belki de.

Önündeki boþluk olmak istedim.

Kekeme dilime vuran,

Geceydi kelimelerin. Uyandým.

Bir an çözüldü dilim.

Kör bir kadýn gibi,

Dokunarak duvarlara, saydým.

Zaman kendini katlýyormuþ oysa.

Sen, hastalýklý bir vaktin eþiðinde,

Gizlere yürürken, avuçlarken hüznü

Öyle düþleri boyarken karalara, baðlarken

Geceleri sabahlara, uykunda,

Daha çok konuþtum kendimle.

Ýçimdeki çocuklarý büyüttüm.

Güneþe býraktým düþlerimi.

Aldandým belki.

Ama yine de;

Senin kadar kayýtsýz duramadým günlere

Rüzgâra karþý daha çok direndim.

Sessizliðin girdabýna býrakamadým ruhumu.

Sana benzemek, zorlu bir oyunmuþ.

Anladým…

neslihan öncel / kafes

12 temmuz 2009
Sosyal Medyada Paylaşın: