Yara

Sözlerin düzensizliðinde

Yürüyorum.

Patika bir yolun kývrýmlarýna

Býrakýyorum

Sana söylemediklerimi

Bildiðin diyorum. Ýsteyerek

Hatta unuttuðun adýmý…

Geride kalan adýmlarýmda siliniyor

Ýzlerin... Ardýmda koca bir deniz

Kayboluyorum.

Uzakta bir martýnýn çýðlýðý

Ýçimin boþluðuna çarpýyor. Ah!

Bilmiyorsun…

Yükseliyor baþýmda yaðmur bulutlarý,

Islanýyorum…

Geceyi örten birkaç kelimenle,

Þehrin kedileri uyuyor

Dizlerimde.

Þimdi sen! Baþka bir kentin

Dar sokaklarýndan birinde

Bir odada susuyorsun.

Gözlerinde rüzgâr

Ellerinde sildiðin adým

Varlýðýmý gizleyerek nabzýndan

Büyütüyorsun karnýndaki yarayý…



Neslihan öncel / adam

17 haziran 2009 / sakarya


Sosyal Medyada Paylaşın:

neslihan öncel Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Hevesti Belki de DÜŞ Sen de orada öleceksin!! özlemek diyorsun Herkes Unutur Senden Habersiz yara I söyle... Ölüyorum!!! Bazı Geceler