Yalnýz kaldý Doðu Türkistan Dinmedi orada akan kan Kýrk yýlda otuzbeþ milyon can Aldý da doymadý kýzýl çin
Kürtaj edilir analara Kýyýlýr ufak yavrulara Benzer mermileri yaðmura Yaðdýkça yaðdýrýr kýzýl çin
Ekin gibi biçilir insan Deðersizdir oralarda can Baþaklar misâlidir insan Yeþerdikçe biçer kýzýl çin
Altaylarýn baþý dumanlý Türkistan da günler çileli Sen uykunda rüya görürken Ýnim inim inler Türkistan
Ýmansýzlar birlik oldular Nükleer silahlar yaptýlar Kobayla kulu eþ tuttular Müslümanlarda denediler
Nerede eþitlik ilkeniz Özgürlük deðil mi yeminiz Kýzýl deðil mi felsefeniz Yere batasýnýz hepiniz
Cemaati var,kolsuz elsiz Müezzinleri var ezansýz Kim diye sorarsan can derim; Yalnýz kalan, Doðu Türkistan!
Dua bekliyor birileri Hemde uzakta ve yalnýz Yurdu belli islam illeri Minaresi yýkýk,mabedsiz Kim diye sorarsan can derim; Dul yetim diyarý, Türkistan!
Recep GÜLÞEN Bursa-2004
Sosyal Medyada Paylaşın:
Recep Gülşenii Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.