Aşka el sürmesin ölüm

Platonik düþ/üþ/ler
betimsiz ve bitimsiz heyecanlara gebedir
bazen...










Gel deme
hüzünlü sesinle fýsýldayarak
ýslak bir hasretle

Gelirsem
yanarýz zülüflerimizden de
eskimiþ bir hikaye kalýr geriye
Kaybolur isimlerimiz
yüzü solan resimlerde

Prefabrik duygular bozar aþký
þüphe ikliminde


Tenimden uzakta kal
ki acýmasýn canýn
Bilirim diþleri keskindir
gün batýmýnýn

Uzak bir dalgadan öp denizin dudaklarýný
derinleþen bakýþýnla
Yakamoz olup gel uyu göðsümde
Bahar kadar taze kalsýn hep benim için
el sürülmemiþ bedenin
ki bozulmasýn bekareti
göz bebeklerinin



Uzak dur gözlerimden
Hasýr altý edilmiþ yalanlar
dolanmasýn dudaklarýnda
Alýþmýþlýðýn silüeti yamanmasýn gönlüne
Dilim ismini naðmesiz söylemesin
ki dikenlerimi kesip sarýlayým gölgene

Her dakika saniye
fýtratý bozuktur yelkovanýn
Girdabýnda
tozu dökülmesin ellerime
kanatlarýnýn



Uzak dur ellerimden
Rutin þehvetlerde yanmasýn gerdanýn
ve gamzelerin öpülmemiþ kalsýn

Saçlarýný yýka güney rüzgarlarýnda
Erken vakitlerde
güvercin ayaðýna baðla nemli kokusunu
Her teli koklanmamýþ kalsýn
Aralarýna uzanmasýn parmaklarým
ki amel defterimize
ucuz günahlar yazýlmasýn

Teninin tuzunu sakla
Yangýn rengi bir gecenin
isimsiz sabahýnda
meçhul bir buluþmaya



Uzak dur rengimden
Beyaz kirlenir düþ/üþ/lerin þafaðýnda
Kirli beyaz izler kalýr utanýlan
kalp sýzýsýnda
ve bir kez dokununca bûse yanaðýna
zaman çalar tadýný acýmadan
Týlsýmý biter




Uzakta kal/san da
aðladýðýnda gözyaþlarýn
yanaðýmdan süzülür
Kalbime saplanýr kirpiklerin
ve yüzün aynada ben
solar giderim

Gece el ayak çekildiðinde
görünür yüzün ayýn tuvalinde
ve yýldýzlar
saçlarýnda seviþmekte

Gülümsediðinde
tutar burada gök kuþaðý nefesini
Masal bozulmasýn diye
ki kader kýrýþtýrdýðýnda yüzünü
ne sen kalýr geride
ne de yokluðunda ben
Bir tek hasret yorgunu þiirler kalýr
okuduðun kitabýn sonunda
vurgun yemiþ bedenleri
ve arka sayfa kefenleriyle


Cama vuran dal hýrçýnlýðý
yüreðine uðradýðýnda
ve saat bað bozumunda halsiz
kör ebe olduðunda
Gözyaþlarýnda al soluðu
ya da anonim türkülerde

Demlensin sol yanýn...





Bir gün... diyelim
Bir gün...
ki aþkýmýza el sürmesin
ölüm...











Aþklar vardýr... biter... el ele tutuþunca ...




Özgür SARAÇ/Râzý
10/07/2009








Sosyal Medyada Paylaşın: