Günlerdir galasý oynanan bir filmin
Gitgide artan karanlýðý
‘’ Son ‘’ deyip, perdesi indikten sonra
Çýktýðým sinema kapýsýnýn önünde
Gözlerimi oðuþturarak
Bir süre bekledim
Uyum saðlayabilmek için aydýnlýða.
Bir sigara yakýp,derin bir nefes çektikten sonra
Beynimdeki seslerin
Duvarlara çarparak kaybolmasýný izledim.
Ýzledim izlemesine de ;
Yüreðimdeki mevsimsiz anz yangýnýna
Bir türlü engel olamadým.
Ne tuhaf !
Daha düne kadar, çorak bir araziyken
Ellerimle diktiðim, onca çiçekle
Kendi cennetimi yarattýðým gönül bahçem
Faili meþhûl bir kundaklama ile
Cayýr cayýr yanýyordu.
__ Hayat bu,iþte !
dedim kendi kendime…
Doðum ile ölüm aralýðýnda
Yaþam ile yaþamak arasýnda
Öyle ya da böyle,
Bir þairin dediði gibi ;
‘’ At kiþnedikçe, aþka gelen arabacýnýn
Kýrbacýný daha sert vurarak,
Atýn aldýðý acýdan,
Arabacýnýn aldýðý zevki, hakikat sanmasýydý ‘’
Belki de yaþamak !
Kim bilir,kim bilebilirdiki
Böyle sokak aralarýn da yaþanýrmýþ
Büyük zannedilen o küçük aþklar.
H.Hande HAGHGOUÝ
12.07.2009,pazar
çengelköy/ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.