Hani seninle bir gün Tanýþmýþtýk þu saat. Sen”Samanyolu” Bense “damla” Akan gözyaþý damlasý. Akýverdim birden yoluna. Anladýn yalnýzlýðýmý, Umutsuz,çaresiz sesime Kulak verdin.....
Hani seninle bir gün Tanýþmýþtýk birden Sesimiz titremiþ, Bedenimiz sarsýlmýþtý. Birkaç dize beni benden Alýp götürmüþtü. “Farzet ki ,bir düþ görüyoruz seninle. En güzelini,en gerçeðini düþlerin.”diye Doðmuþtu o an gönlümde Sevgi,umut güneþi.
Sen benim “Samanyolu’m”. Ben ise o yolda kayan yýldýz. yine yalnýzým bu ýslak gecede, yine mutsuzum. Dýþarýsý karanlýk ,dýþarýsý soðuk. Ýçimdeki boþluk gibi Boþ dünya..
Sosyal Medyada Paylaşın:
nazlıgül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.