YORGUN GÖZLERİM

Gecenin karanlýðýna gözümü yumsam,
Yarýnlarýn aydýnlýðýný görmem diye
Açmaya korkarým
Kara, kapkara yaðmur bulutlarý kuþatmýþ düþleri,
Karabasanlara dönmüþler,
Zamaný kaybetmiþ güneþ ,
Dünde kalmýþ ýþýklarý,
Aydýnlatmaz olmuþ yürekleri…

Gözümü yumsam
Açýp bakacak cesaretim olmaz yarýna,
Þimdi geleceðe uzanan yollarý bildik tanýdýk suretlerle donatacak
Diyarý aþk düþüne uyuduðumdur hayat
Bugün ve yarýn hep ayný mý olacak?
En koyu duygularla haykýrýyorum avazým çýktýðýnca
Duyulmuyor sesim..

Gecenin karanlýðýna gözümü yumsam,
Ýhanetleri ve acýlarý
Yaþanmamýþ gibi açar mýyým yarýnlara?
Mutlu günleri hatýrlayarak iç çeker miyim?
Yoksa yine yaðmur
Kan akýtýr mý yüreðimi kavuran damlalarýyla..

Gecenin karanlýðýna gözümü yumsam,
Ýmkaný yok dönmez artýk o beklenen
Aþýklarýn dilindeki þarkýlar terki diyar etmiþ
Perde perde hasret inmiþ geceme
Katmerleniyor içimdeki acýlar..
Gece çaðýrýyor
Yorgunluðunla yumuyorum gözlerimi..

Gitmek;
Kafdaðý ardýna düþlerde boþlukta süzüle süzüle,
Bulmaya çalýþsam dünlerim gibi geçmiþ yýllarý,
Saçýmda beyaz riyalar,
Yorgun gözyaþlarým,
Zaman geceye takýlý kalýr mý yâr?



Sosyal Medyada Paylaşın: