Aþkýný kýble bildi secdeye durdu gönül Saçlarý bele deðen, gözleri katran kömür Tek çiçek seni bildi, beyhude geçti ömür Efkârým yok sanma hiç; Efkârým keyfe keder.
Öyle bir tavýr koydun belliydi gideceðin Sessizce çekip gittin, yok muydu diyeceðin ? Biçârým þimdi affet, defterden sileceðim Efkârým yok sanma hiç; Efkârým keyfe keder.
Kýzýp, gücenmem sana; Öfke, aþký zedeler Bak yarim kucaðýmda iþte o aþkzedeler Ne gel, ne de gör beni heder oldum ben heder Efkârým yok sanma hiç; Efkârým keyfe keder.
Günün yüzü solupta "Merhaba" der ya gece Karanlýkla baþlýyor o çözümsüz bilmece Doluyum senle dolu, dudak paysýz silmece Efkârým yok sanma hiç; Efkârým keyfe keder.