Meraklarımı Yendim

Meraklarýmý Yendim
meraklarýmý yendim
daha bir alýþtým ayrýlýðýmýn
çerden çöpten arýnmýþ kýþ özlemlerine
sesimiz çocuklaþmasýydý
kentlerin haksýzlýða uðramasýnýn
aðlaþmasýydý kentlerin sesimizi
birleþtirememesine
(...)
artýk hiçbir kentte sesimiz yok
meraklarýmý yendim

meraklarýmý yendim
çarþý pazar býrakmadým aðlaþmadýk
öðlenin tam ortasýnda
hiçbir ikindiye çekecek ýzdýrap býrakmadým
köprüler geçtim yollar bitirdim denizler aþtým
akþamlar yetmedi hüznümün yankýsýnýn nazýna
meraklarýmý yendim

saçlarýn en uzun en karanlýk en kumral gecemdi
dokunmamdan korkardýn bir teline bile
kulaklarým duymuyor rüzgarýn sende dinen uðultusunu
bilmiyor gözlerim uzaðýnýn ne olduðunu kararmýþ kar sesli
kan ýþýltýlý
suçlarým saymakla bitmez
affet ne olur sevgilim
hiçbir yemin kalmadý dilimde
bütün yaralarým yarým yamalak
meraklarýmý yendim

meraklarýmý yendim
tadýna baktým akan akmayan her suyun
kokusunu çektim içime bütün daðlarýn
sevda tohumu ekmedik toprak býrakmadým
gidilmedik yol gelinmedik kucak
kapýsý çalýnmadýk ev
dilenmedik sevgi þefkat
aðaçlarýnýn gölgesinde aðladým yaylalarýn
deniz kumlarý doldu göz çukurlarýma
serin iyot kokularýyla özleminle doldu göðsüm
yendim meraklarýmý

meraklarýmý yendim
söz bitti ses sustu
sessizliðin hükmü de geçmez oldu yalnýzlýðýma
tükendi hayallerin ezeli yangýný yüreðimde
hiç uyumamýþ kadar uykusuz
sonsuzadek uyumuþ kadar ayýk
gözlerim
nerde bir gül dalý görsem ellerini çekiþin ellerimden
daha düþmediðim hangi yüksek kaldý ayaklarýnýn ucuna
hangi alçaktan týrmanmak istemedim ki
kirpiklerinin iç tomurcuklarýma hayat veriþine
ateþim buz fýrtýnam harlý
meraklarýmý yendim

yendim meraklarýmý
sevmediðim gece kalmadý
tanýþtýktan sonra birbiriyle hasbihal
-bana baktýklarýn...anlamý rüzgarýn:kumral boylu ömrümsün...-
içerken köpüklü gözlerini acým
ve aðlarýndayým savrulan ne varsa
savrulan ben miydim daima saçlarýnla
hem nasýl kýskanýr güz
güneþlerimi
parmaklarýný tek tek tuttuðumu mevsimler biliyor
yedi kýta yirmi dört saat biliyor
tam on güneþim var
nasýl kýskanmasýn güz
meraklarýmý yendim

yendim meraklarýmý
her makamda bir notaydý seni her görüþüm
gelirken nihavend yanýmda hicaz giderken rast
kürdi dinlerdik Nisanlaþýrdýk ah caným aþkým yavrum
hayat penceremde her parçan kaldý þaþkýn
ah bu nasýl gitmek heyyy herþeyimdeki
bütün aflarýna sýðýndým
düþündüm yazdým çizdim okudum okuttum söyledim andým
ama hiç unutmadým...
meraklarýmý yendim

meraklarýmý yendim
boðuþtum anlaþýlmazlýklarla anlaþýlamadým
her bütünden kopan tek parça bendim
verdim alamadým gizledim açýkça
orta yerde görülmeyendim
büyümedim çocuk kaldým
kapýlmadýðým halin olmadý
benim olmamanýn her halini anlattým þiirlerimde
sevgimle kendime dar ettim yeryüzünü

...
...
...

gözkapaklarýmý istemiyorum
bakýþlarýma fazla
merakla izlemeliyim
’sevgilim’ deyiþini


Kaðan Ýþçen


(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın: