Yýlý, aya ekle, ayý da güne,
Bugün götür beni uzun sürgüne,
Eþlik etmesem de gamlý türküne;
Söyleyince anlamasam da dilden,
Üstüme yok, anlarým ben gönülden.
Baþkasý yok, benim gönülle iþim,
Yýllar yýlý post eskiten derviþim,
Anlatamam, ben nasýl da sevmiþim!
Oturur içime ince bir sýzý,
Düþer aynalara gönül hýrsýzý...
Gönlüm dinlemiyor artýk sözümü,
Döner, döner her gün yýkar yüzümü,
Þimdi de baðladý iki gözümü;
Sanýrsýn ki, inci-mercan saçýlmýþ,
Belli ki, gönlümün gözü açýlmýþ...
Gönlümle, gözümün açýk arasý,
Gönlüm zengin, gözüm çöl fukarasý,
Silinmiyor alnýmýzýn karasý!
Anlata anlata tükendi ömrüm,
Her bir tükeniþte, þad olur gönlüm.
Ey gönlüm, kaç kiþiyiz, seninle biz?
Yýllar var ki, birlikte gezemeyiz,
Bütün suçlarýmýz olurken temyiz;
Tutukluyum artýk, sen de kaldým ben,
Bel ki olur, ikimizden bir beden...
Ey gözlerim inanma sen yalana,
Birlikte uðrarýz sonra talana,
Ulaþmaz gönlümüz elde kalana;
Sür atýný uzaklara sürgüne,
Ömrümüzü deðiþirler bir güne...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.